St. Maarten

11-11-11
Stergeflonker,
Buiten in het donker.
Onze lichtjes stralen,
dan kunnen wij niet verdwalen.
Het huis ruikt weer naar pompoen: de pompoensoep staat op en verbrande pompoen: de deksel van de door Birgit uitgeholde en versierde pompoen verbrandt als het kaarsje aangaat... Straks zal de school ook volledig naar verbrande pompoen ruiken, een heerlijke geur, onlosmakelijk verbonden met het feest van St. Maarten.

Uit onze nieuwsbrief:
"De legende van St. Maarten gaat over een Romeinse ridder die het niet eens was met het beleid.
Hij deelde na terugkeer van het slagveld alles wat hij nog aan bezittingen had uit aan de behoeftige mensen. Dat bleek niet genoeg, bijna thuis zat er een bedelaar bij de stadspoort die letterlijk niets om het lijf had. Maarten deelde toen zijn warme mantel met de bedelaar. Deze onbaatzuchtige daad leidde tot zijn inkeer, het moest anders. Maarten ging zijn leven verder wijden aan het helpen van de armen en onderdrukte mensen. Hij deed dat met een nieuw geloof en ging in het klooster. Uiteindelijk werd Maarten bisschop en ook heilig verklaard, vandaar Sint Maarten.
Vroeger gingen de armere kinderen op de sterfdag van Sint Maarten langs rijke boeren om daar de laatste vruchten van het land te ontvangen. Als dank zongen ze een lied.
Nu geven wij ook een lied aan de mensen. Het lichtje in de pompoen, een van de laatste vruchten die van het land komt, wijst ze de weg. Het is een verborgen lichtje. Het schijnt nog niet zo fel. Omhuld in een vrucht van de aarde. Enge gezichten horen dan ook eigenlijk niet op deze pompoen, maar meer hemelse sterren, die verwijzen maar een volgend feest dat ook voor de deur staat. Het lichtfeest van kerst.
Er begint nu ook een tijd van ontvangen. Ontvangen is een kunst. Bescheidenheid en tevreden zijn met een kleine gift. Als dank schenken we in deze tijd veel liederen."

4 opmerkingen: